ANKARA SAVASI'NIN SONUÇLARI
Ankara Muharebesi'ndeki maglubiyet, Osmanli tarihi için
oldugu kadar Anadolu'daki Türk tarihi için de büyuk bir felaket oldu. Zira bu savasin
verdigi zafer sarhoslugu ile Timur, bir kasirga gibi eserek bütün bir Anadolu'yu yakip
yikmisti. Bu arada çocuklar dahil olmak üzere binlerce kisiyi esir alip hunharca katl
etmekten de çekinmemisti. Onun bu zulümleri, Anadolu insaninin hafizasinda silinmeyerek
hâlâ canliligini muhafaza etmektedir.
Timur, Anadolu beyliklerini yeniden canlandirarak
Osmanlilar da dahil olmak üzere hepsini kendine bagladi. Böylece Anadolu birligini de
parçalayarak Osmanli Devleti'nin büyük mücadeleler sonucunda kurmaya muvaffak oldugu
bu birligi ortadan kaldirarak, bölgedeki Islâmî hareketin zayiflamasina sebep oldu.
Böylece Islâm topraklarinin ortasinda bir ada gibi duran Hiristiyan Istanbul'un fethi ve
Anadolu birliginin yeniden kurulmasi yarim asir gecikmis oldu.
Osmanli Devleti'ni üçe bölen Timur, bu hareketi ile
Yildirim Bâyezid'in çocuklari arasinda taht kavgalarinin baslamasina sebep olmustu.
Osmanli Devleti'nin Anadolu'daki sinirlan ise hemen hemen Sultan I. Murad'in devri
baslarindaki sinirlarina çekilmisti. Buna karsilik Timur'un tesir sahasindan uzakta kalan
Rumeli, bütünlügünü koruyarak Osmanli Devleti'nin agirlik merkezi durumuna yükseldi.
Gerçekten Ankara'da ugranilan hezimet, Balkanlar'daki
Hiristiyan tebea üzerinde kötü denebilecek hiç bir tesir yapmamisti. Hiristiyan Balkan
halklari, Osmanli idaresine bagli kalmislardi. Bu durum, Rumeli'deki Osmanli idaresinin
komsu Hiristiyan devletlerden daha âdil oldugunu gösteren en açik delillerden biridir.
Osmanli Devleti, bagli bulundugu dinin geregi olarak gayr-i müslim tebeasina karsi
âdilâne bir idare ve siyaset takip ediyordu ki, bu da, o firtinali ve tehlikeli havada
Rumeli'nin hadisesiz olarak elinde kalmasina sebep olmustu. Bazi yabanci kaynaklar,
Osmanli Devleti'nin, Timur'un darbesini yeyip parçalandigi ve sehzadeler arasinda taht
kavgalari basladigi halde Balkan devletlerinin Osmanlilar'a karsi birlesememelerini,
kiliselerinin birlesmemesine baglamislardir. Halbuki Osmanli idaresi, tebeasi arasinda
adalet ve âhengi temin etmek ve onlarin dinî islerine karismamak suretiyle bu güveni
saglamis oldu. Bundan baska Osmanlilar, Balkanlardaki Hiristiyan Ortodoks mezhebine mensub
mutaassib halkin Katoliklere karsi âdeta müdafaasini üstlenmislerdi. Bu anlayisla,
onlarin dinî ve vicdanî akidelerine karsi saygi gösteriyorlardi. Bu sebeple onlarin bu
akidelerine kimsenin müdahale etmesine de izin vermiyorlardi. Bunun içindir ki
Rumeli'deki Ortodoks tebea huzur içinde yasiyordu.
Ankara Muharebesi'ndeki maglubiyet, Osmanli tarihi için
oldugu kadar Anadolu'daki Türk tarihi için de büyuk bir felaket oldu. Zira bu savasin
verdigi zafer sarhoslugu ile Timur, bir kasirga gibi eserek bütün bir Anadolu'yu yakip
yikmisti. Bu arada çocuklar dahil olmak üzere binlerce kisiyi esir alip hunharca katl
etmekten de çekinmemisti. Onun bu zulümleri, Anadolu insaninin hafizasinda silinmeyerek
hâlâ canliligini muhafaza etmektedir.
Timur, Anadolu beyliklerini yeniden canlandirarak
Osmanlilar da dahil olmak üzere hepsini kendine bagladi. Böylece Anadolu birligini de
parçalayarak Osmanli Devleti'nin büyük mücadeleler sonucunda kurmaya muvaffak oldugu
bu birligi ortadan kaldirarak, bölgedeki Islâmî hareketin zayiflamasina sebep oldu.
Böylece Islâm topraklarinin ortasinda bir ada gibi duran Hiristiyan Istanbul'un fethi ve
Anadolu birliginin yeniden kurulmasi yarim asir gecikmis oldu.
Osmanli Devleti'ni üçe bölen Timur, bu hareketi ile
Yildirim Bâyezid'in çocuklari arasinda taht kavgalarinin baslamasina sebep olmustu.
Osmanli Devleti'nin Anadolu'daki sinirlan ise hemen hemen Sultan I. Murad'in devri
baslarindaki sinirlarina çekilmisti. Buna karsilik Timur'un tesir sahasindan uzakta kalan
Rumeli, bütünlügünü koruyarak Osmanli Devleti'nin agirlik merkezi durumuna yükseldi.
Gerçekten Ankara'da ugranilan hezimet, Balkanlar'daki
Hiristiyan tebea üzerinde kötü denebilecek hiç bir tesir yapmamisti. Hiristiyan Balkan
halklari, Osmanli idaresine bagli kalmislardi. Bu durum, Rumeli'deki Osmanli idaresinin
komsu Hiristiyan devletlerden daha âdil oldugunu gösteren en açik delillerden biridir.
Osmanli Devleti, bagli bulundugu dinin geregi olarak gayr-i müslim tebeasina karsi
âdilâne bir idare ve siyaset takip ediyordu ki, bu da, o firtinali ve tehlikeli havada
Rumeli'nin hadisesiz olarak elinde kalmasina sebep olmustu. Bazi yabanci kaynaklar,
Osmanli Devleti'nin, Timur'un darbesini yeyip parçalandigi ve sehzadeler arasinda taht
kavgalari basladigi halde Balkan devletlerinin Osmanlilar'a karsi birlesememelerini,
kiliselerinin birlesmemesine baglamislardir. Halbuki Osmanli idaresi, tebeasi arasinda
adalet ve âhengi temin etmek ve onlarin dinî islerine karismamak suretiyle bu güveni
saglamis oldu. Bundan baska Osmanlilar, Balkanlardaki Hiristiyan Ortodoks mezhebine mensub
mutaassib halkin Katoliklere karsi âdeta müdafaasini üstlenmislerdi. Bu anlayisla,
onlarin dinî ve vicdanî akidelerine karsi saygi gösteriyorlardi. Bu sebeple onlarin bu
akidelerine kimsenin müdahale etmesine de izin vermiyorlardi. Bunun içindir ki
Rumeli'deki Ortodoks tebea huzur içinde yasiyordu.
