BALKANLAR'DAKI
FETIHLER
Sirp Sindigi zaferinden sonra Balkanlar'daki
uc bölgelerini sag, orta ve sol kanatlara bölen Sultan Murad, üç koldan fetih
hareketlerini baslatti.
Sag kanat yani dogu sinir bölgesi dogrudan
dogruya Sultan Murad'in kendi komutasi altinda idi. Sol kanat yani bati bölgesi komutani
Evrenos Bey, orta kol komutani ise Kara Timurtas Pasa idi.
1365 yilinda Dalmaçya kiyilarinin
güneyindeki Dubrovnik (Raguza) Cumhuriyeti, Osmanli himayesini kabul eden bir muahede
imzaladi. Ticaretle ugrasan bu küçük Slav cumhuriyetinin ileriyi görebilmesi, onun
asirlarca devam edecek olan hayatini garanti altina almasina sebep olmustu. Osmanlilar,
yillik vergi karsiliginda bu devletçigin iç islerine karismadiklari gibi onu ortadan
kaldirip ilga da etmediler. Dubrovnik'in himaye altina alinmasi ile Türkler, Adriyatik
denizine dayanmis oluyorlardi. Halbuki bu esnada daha Akdeniz'e çikmamislardi.
Gümülcine'yi ikamet merkezi olarak seçen
Gazi Evrenos Bey, Sirp Sindigi'dan kisa bir müddet sonra Serez'i zapt etmisti. Fakat
henüz Drama ile Kavala, Bizans'in idaresinde idi.
Sultan Murad, Sirp Krali Stefan Dusan'in
ölümünden sonra Bulgar Prensi Ivan Aleksandr tarafindan alinan Trakya'nin Karadeniz
kiyilarini denetimi altina aldi. Böylece Bizans'in Avrupa ile olan son karayolu bagi da
kesildi. Bizans Imparatoru bu duruma bir çare bulabilmek için Roma'ya gitti. Dört
kardinal huzurunda ve Saint Plerre Kilisesi'nde Ortodoks mezhebinin sapikliklarindan tevbe
ve istigfar edip Latin Kilisesi'nin (Katolik) evladi oldu. Buna karsilik olarak da Papa,
Bati dünyasindan kendisi için büyük ölçüde yardim temin edecegi vaadinde bulundu.
Fakat bu merasim, sahsî menfaatlerin disinda
samimi bir alis veris degildi. Bunun en belirgin delili ise Imparator'un Bizans'a
döndügü zaman, gittiginden daha da eli bos kalmasi ve ümid ettigi yardimdan bir zerre
dahi bulamamasi idi. 1369'da Roma'da resmen Katolik olan Imparator, Istanbul'a döner
dönmez tekrar Ortodoks mezhebine döndü. Böyle siyasî manevralar ile padisahin
itimadini da büsbütün kayb eden Bizans Imparatoru, daha da zebun ve çaresiz kalmis
bulunuyordu.
Bu asirlarda Ortodoks ve Katolik mezhepleri
arasinda münaferet ve çekisme o dereceye varmisti ki, bir Ortodoks, Türk idaresini
Katolik idareye tercih ediyordu. Katolikler için de durum bundan pek farkli degildi.
1367'de Kara Ali Bey oglu Timurtas Pasa,
Tunca üzerindeki Yanbolu'yu, Lala Sahin Pasa ise Samakov'u aldi. Samakov, Sofya'nin 50
km. kadar güneydogusunda idi. Sultan Murad da 1368'de Hayrabolu'yu, 1369 yilinda
Kirkkilise (Kirklareli), Pinarhisar ve Vize'yi Bizanslilardan geri aldi. Buralar daha
önce feth edilmis olmalarina ragmen bir ara Bizans tarafindan tekrar isgal edilmislerdi.
Bölgenin bu önemli sehirlerinin yeniden Osmanlilarin idaresine geçmesi üzerine,
Bizans'in elinde Trakya'da fazla bir sey kalmadi.
Tuna nehrinden Rodop Balkanlarina kadar orta
ve güney Bulgaristan ile Osmanli fetihlerinden önce de kismen Trakya'ya sahip olan
Bulgar Krali Yuvan Sisman, Osmanlilarla basa çikamayacagini anlayinca onlarla baris
antlasmasi yapti. Böylece Osmanli himayesini benimsedigi gibi vergi vermeyi de kabul
etmek zorunda kaldi. Bu arada Kral Sisman, kizkardesi prenses Marya'yi da Sultan Murad'la
evlendirmek suretiyle akrabalik tesis etmek ve bu sayede Osmanlilarin gücünden de
istifade etmek istiyordu. Gerçekten de Sisman, kendisine muhalefet edip Macarlari Vidin'e
sokmus olan kardesi Stratisimir'e karsi Murad'la Ulahlardan yardim alarak Vidin üzerine
gitmisse de muvaffak olamadi. Bu siralarda Türklerin, Bulgaristan fütuhati devam etmeye
kararli görünüyordu. Bu durumu gören ve daha önce devlet merkezi olan Tirnova'ya
gelmis olan Bulgar Krali Sisman, Sirbistan Krali ile anlasarak birlikte Osmanlilar
üzerine hücum etmeyi kararlastirdilar. Lala Sahin Pasa, bu orduyu perisan etti. Bu
Çamurlu meydan muharebesi ile Kuzey Bulgaristan kapilari da Türkler'e açilmis oldu.
FETIHLER
Sirp Sindigi zaferinden sonra Balkanlar'daki
uc bölgelerini sag, orta ve sol kanatlara bölen Sultan Murad, üç koldan fetih
hareketlerini baslatti.
Sag kanat yani dogu sinir bölgesi dogrudan
dogruya Sultan Murad'in kendi komutasi altinda idi. Sol kanat yani bati bölgesi komutani
Evrenos Bey, orta kol komutani ise Kara Timurtas Pasa idi.
1365 yilinda Dalmaçya kiyilarinin
güneyindeki Dubrovnik (Raguza) Cumhuriyeti, Osmanli himayesini kabul eden bir muahede
imzaladi. Ticaretle ugrasan bu küçük Slav cumhuriyetinin ileriyi görebilmesi, onun
asirlarca devam edecek olan hayatini garanti altina almasina sebep olmustu. Osmanlilar,
yillik vergi karsiliginda bu devletçigin iç islerine karismadiklari gibi onu ortadan
kaldirip ilga da etmediler. Dubrovnik'in himaye altina alinmasi ile Türkler, Adriyatik
denizine dayanmis oluyorlardi. Halbuki bu esnada daha Akdeniz'e çikmamislardi.
Gümülcine'yi ikamet merkezi olarak seçen
Gazi Evrenos Bey, Sirp Sindigi'dan kisa bir müddet sonra Serez'i zapt etmisti. Fakat
henüz Drama ile Kavala, Bizans'in idaresinde idi.
Sultan Murad, Sirp Krali Stefan Dusan'in
ölümünden sonra Bulgar Prensi Ivan Aleksandr tarafindan alinan Trakya'nin Karadeniz
kiyilarini denetimi altina aldi. Böylece Bizans'in Avrupa ile olan son karayolu bagi da
kesildi. Bizans Imparatoru bu duruma bir çare bulabilmek için Roma'ya gitti. Dört
kardinal huzurunda ve Saint Plerre Kilisesi'nde Ortodoks mezhebinin sapikliklarindan tevbe
ve istigfar edip Latin Kilisesi'nin (Katolik) evladi oldu. Buna karsilik olarak da Papa,
Bati dünyasindan kendisi için büyük ölçüde yardim temin edecegi vaadinde bulundu.
Fakat bu merasim, sahsî menfaatlerin disinda
samimi bir alis veris degildi. Bunun en belirgin delili ise Imparator'un Bizans'a
döndügü zaman, gittiginden daha da eli bos kalmasi ve ümid ettigi yardimdan bir zerre
dahi bulamamasi idi. 1369'da Roma'da resmen Katolik olan Imparator, Istanbul'a döner
dönmez tekrar Ortodoks mezhebine döndü. Böyle siyasî manevralar ile padisahin
itimadini da büsbütün kayb eden Bizans Imparatoru, daha da zebun ve çaresiz kalmis
bulunuyordu.
Bu asirlarda Ortodoks ve Katolik mezhepleri
arasinda münaferet ve çekisme o dereceye varmisti ki, bir Ortodoks, Türk idaresini
Katolik idareye tercih ediyordu. Katolikler için de durum bundan pek farkli degildi.
1367'de Kara Ali Bey oglu Timurtas Pasa,
Tunca üzerindeki Yanbolu'yu, Lala Sahin Pasa ise Samakov'u aldi. Samakov, Sofya'nin 50
km. kadar güneydogusunda idi. Sultan Murad da 1368'de Hayrabolu'yu, 1369 yilinda
Kirkkilise (Kirklareli), Pinarhisar ve Vize'yi Bizanslilardan geri aldi. Buralar daha
önce feth edilmis olmalarina ragmen bir ara Bizans tarafindan tekrar isgal edilmislerdi.
Bölgenin bu önemli sehirlerinin yeniden Osmanlilarin idaresine geçmesi üzerine,
Bizans'in elinde Trakya'da fazla bir sey kalmadi.
Tuna nehrinden Rodop Balkanlarina kadar orta
ve güney Bulgaristan ile Osmanli fetihlerinden önce de kismen Trakya'ya sahip olan
Bulgar Krali Yuvan Sisman, Osmanlilarla basa çikamayacagini anlayinca onlarla baris
antlasmasi yapti. Böylece Osmanli himayesini benimsedigi gibi vergi vermeyi de kabul
etmek zorunda kaldi. Bu arada Kral Sisman, kizkardesi prenses Marya'yi da Sultan Murad'la
evlendirmek suretiyle akrabalik tesis etmek ve bu sayede Osmanlilarin gücünden de
istifade etmek istiyordu. Gerçekten de Sisman, kendisine muhalefet edip Macarlari Vidin'e
sokmus olan kardesi Stratisimir'e karsi Murad'la Ulahlardan yardim alarak Vidin üzerine
gitmisse de muvaffak olamadi. Bu siralarda Türklerin, Bulgaristan fütuhati devam etmeye
kararli görünüyordu. Bu durumu gören ve daha önce devlet merkezi olan Tirnova'ya
gelmis olan Bulgar Krali Sisman, Sirbistan Krali ile anlasarak birlikte Osmanlilar
üzerine hücum etmeyi kararlastirdilar. Lala Sahin Pasa, bu orduyu perisan etti. Bu
Çamurlu meydan muharebesi ile Kuzey Bulgaristan kapilari da Türkler'e açilmis oldu.
