Gunun
son dersinin sonuna gelinmisti. Öğrenciler çıkmak için
sabırsızlanıyordu. Defter ve kitaplarını çantalarına koydular. Zil
çalar çalmaz, dışarı çıkmak için hazırdılar. Yalnız, Erdi Cem
hazırlanmamıştı.
Gecikmek için de elinden geleni yapıyordu.Nihayet zil çaldı. ögrenciler
bir anda kapıya yöneldi. Erdi Cem, yerinden kalkmadı. Ağır ağır
esyasını topladı. Bir yandan göz ucuyla ogretmenine bakıyor, bir yandan
da arkadaslarının gitmesini bekliyordu.
Ogretmeni, onun bu halini fark etti:
- Hayrola Erdi Cem, dedi. Eve gitmeyecek misin?
Erdi Cem, son arkadasinin da ciktigini gorunce cevap verdi:
- Sizinle konusmak istiyordum ogretmenim.
- Peki, dedi ogretmeni. Ne soyleyeceksin bakalim?
- Ahmet arkadasimiz var yaâ¦
- Evet, ne olmus Ahmet'e?
- Durumlari pek iyi degil galiba. Annesi, beslenme cantasina pekiyi seyler koymuyor.
- Ee?
- Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettigimi bilirse uzulur.
Gunde bir simit parasi biriktirip her hafta size versem, siz de ona
verseniz?
Cebinden bir avuc bozuk para cikarip ogretmenin masasinin uzerine
koydu. Nurhan Ogretmen, paraya dokunmadi. Sandalyesine oturup
dusundu.Erdi Cem hakkindaki bilgilerini yokladi. Bildigi kadariyla
ailesinin durumu pekiyi degildi. Bu caliskan ve sevimli ogrencisi, ne
kadar da iyi niyetli ve dusunceliydi. Zengin bir ailenin cocugu
degildi. Buna ragmen yardim etmek istiyordu. Ustelik yardim ettiginin
bilinmesini istemiyordu.
Nurhan Ogretmen:
- Dur bakalim Erdi Cem, dedi. Bildigim kadariyla sizin de maddi durumunuz pekiyi degil. Yanlis mi biliyorum?
- Dogru biliyorsunuz ogretmenim. Babam memur. Ama ben de calisiyor, para kazaniyorum.
- Nerede calisiyorsun?
- Simit satiyorum.
Nurhan Ogretmen yine durup dusundu. Iyiligin bu kadarina ne demeliydi
simdi. Bunun gerceklesmesi zordu. Onu, bundan vazgecirmek icin bir care
bulmaliydi. Bunu yaparken, sevimli ogrencisini de kirmamaliydi. Onunla
biraz daha konusursa, belki bir yolunu bulurdu.
Nurhan Ogretmen, Erdi Cem'e dondu:
- Buyuyunce ne olmak istiyorsun, diye sordu.
- Cok zengin bir iş adamı
- Nicin?
- Insanlara daha cok yardim etmek icin¦
- Guzel, dedi Nurhan Ogretmen. Bak simdi Erdi Cem, Ahmet'in ailesinin
durumu pekiyi degil; bu dogru. Ama sizinki de bundan pek farkli degil.
Istersen acele etme; cok zengin oldugun zaman insanlara yardim
edersin.Olmaz mi?
- Olmaz, dedi Erdi Cem. Simdi yapmaliyim.
- Neden olmaz?
- Uc sebepten dolayi olmaz.
Birincisi: Bu para zaten benim degil. Iyilik ettigim icin Allah, beni
insanlara sevimli gosteriyor. Insanlar da bundan etkileniyor, daha cok
simit aliyorlar. Bu sayede gun boyu calisanlardan bile fazla simit
satiyorum. Hele mahallede Hasan Amca var, her gun iki simit alip
guvercinlere veriyor.
Ikincisi: 'Agac yas iken egilir.' deniliyor. Simdiden iyilik yapmayi ogrenmezsem buyudugumde hic yapamam.
Ucuncusu ise daha onemli: Buyudugum zaman cok zengin bir isadami olmak
istiyorum. Zamaninda yatirim yapmayanlar buyuk isadami olamazlar.
Nurhan Ogretmen, karsisinda buyuk biri varmis gibi dinliyordu:
- Bu sonuncusunu pek iyi anlayamadim, dedi.?
- Aciklayayim ogretmenim, dedi Erdi Cem. Simdi, cok zengin olmadigim
icin, ancak gunde bir simit parasi kadar yardim edebiliyorum. Bundan
fazlasini veremem. Allah, Cennet'i gucu kadar iyilik edene veriyor.
Simdi gucum bu olduguna gore Cennet'in fiyati birkac simit parasi
kadardir. Eger zengin olmadan olursem birkac simit parasiyla Cennet'e
girebilirim. Bundan daha karlı bir yatirim olur mu?
Nurhan Ogretmen'in gozleri dolmustu. Basini 'Evet' anlaminda sallarken Erdi Cem'i evine yolladi.
Sinifa geri donerken okulun bosaldigini fark etti. Esyalarini toplamak
icin masasina dondugunde Erdi Cem'in biraktigi parlarin masa ustunde
kaldigini fark etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paralari
eline aldi. Hicbir para ona bu kadar kiymetli gelmemisti. Sanki elinde
dunyanin en kiymetli incilerini, yakutlarini, elmaslarini tutuyordu.
Hatta bu paralar onlardan bile kiymetliydi. Oyle bu paralar, Bu bozuk
SIMIT paralari, Cenneti satin alabilecek paralardi. Sanki hic birakmak
istemeyen bir duygu ile simsIki kavradi bu bozuk simit paralarini.
Oturdugu yerden kalkamadi Nurhan Ogretmen. Icinin doldugunu, Tarif
edilemeyen duygulara boguldugunu hissetti. Birden bosalan saganak
yagmurlar gibi aglamaya basladi. Agladi Agladi.
Kendine geldiginde aksam olmustu. Yavas yavas siniftan cikip okuldan
ayrilirken bekci Sadik ' Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak,
Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak' diye Nurhan ogretmenin
sayikladigini duydu. Bekcinin hayretler icinde ' Ne dediniz hocam '
demesini bile duymayan Nurhan ogretmen bekcinin saskin bakislari
altinda aksamin alaca karanligina karisivermisti
son dersinin sonuna gelinmisti. Öğrenciler çıkmak için
sabırsızlanıyordu. Defter ve kitaplarını çantalarına koydular. Zil
çalar çalmaz, dışarı çıkmak için hazırdılar. Yalnız, Erdi Cem
hazırlanmamıştı.
Gecikmek için de elinden geleni yapıyordu.Nihayet zil çaldı. ögrenciler
bir anda kapıya yöneldi. Erdi Cem, yerinden kalkmadı. Ağır ağır
esyasını topladı. Bir yandan göz ucuyla ogretmenine bakıyor, bir yandan
da arkadaslarının gitmesini bekliyordu.
Ogretmeni, onun bu halini fark etti:
- Hayrola Erdi Cem, dedi. Eve gitmeyecek misin?
Erdi Cem, son arkadasinin da ciktigini gorunce cevap verdi:
- Sizinle konusmak istiyordum ogretmenim.
- Peki, dedi ogretmeni. Ne soyleyeceksin bakalim?
- Ahmet arkadasimiz var yaâ¦
- Evet, ne olmus Ahmet'e?
- Durumlari pek iyi degil galiba. Annesi, beslenme cantasina pekiyi seyler koymuyor.
- Ee?
- Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettigimi bilirse uzulur.
Gunde bir simit parasi biriktirip her hafta size versem, siz de ona
verseniz?
Cebinden bir avuc bozuk para cikarip ogretmenin masasinin uzerine
koydu. Nurhan Ogretmen, paraya dokunmadi. Sandalyesine oturup
dusundu.Erdi Cem hakkindaki bilgilerini yokladi. Bildigi kadariyla
ailesinin durumu pekiyi degildi. Bu caliskan ve sevimli ogrencisi, ne
kadar da iyi niyetli ve dusunceliydi. Zengin bir ailenin cocugu
degildi. Buna ragmen yardim etmek istiyordu. Ustelik yardim ettiginin
bilinmesini istemiyordu.
Nurhan Ogretmen:
- Dur bakalim Erdi Cem, dedi. Bildigim kadariyla sizin de maddi durumunuz pekiyi degil. Yanlis mi biliyorum?
- Dogru biliyorsunuz ogretmenim. Babam memur. Ama ben de calisiyor, para kazaniyorum.
- Nerede calisiyorsun?
- Simit satiyorum.
Nurhan Ogretmen yine durup dusundu. Iyiligin bu kadarina ne demeliydi
simdi. Bunun gerceklesmesi zordu. Onu, bundan vazgecirmek icin bir care
bulmaliydi. Bunu yaparken, sevimli ogrencisini de kirmamaliydi. Onunla
biraz daha konusursa, belki bir yolunu bulurdu.
Nurhan Ogretmen, Erdi Cem'e dondu:
- Buyuyunce ne olmak istiyorsun, diye sordu.
- Cok zengin bir iş adamı
- Nicin?
- Insanlara daha cok yardim etmek icin¦
- Guzel, dedi Nurhan Ogretmen. Bak simdi Erdi Cem, Ahmet'in ailesinin
durumu pekiyi degil; bu dogru. Ama sizinki de bundan pek farkli degil.
Istersen acele etme; cok zengin oldugun zaman insanlara yardim
edersin.Olmaz mi?
- Olmaz, dedi Erdi Cem. Simdi yapmaliyim.
- Neden olmaz?
- Uc sebepten dolayi olmaz.
Birincisi: Bu para zaten benim degil. Iyilik ettigim icin Allah, beni
insanlara sevimli gosteriyor. Insanlar da bundan etkileniyor, daha cok
simit aliyorlar. Bu sayede gun boyu calisanlardan bile fazla simit
satiyorum. Hele mahallede Hasan Amca var, her gun iki simit alip
guvercinlere veriyor.
Ikincisi: 'Agac yas iken egilir.' deniliyor. Simdiden iyilik yapmayi ogrenmezsem buyudugumde hic yapamam.
Ucuncusu ise daha onemli: Buyudugum zaman cok zengin bir isadami olmak
istiyorum. Zamaninda yatirim yapmayanlar buyuk isadami olamazlar.
Nurhan Ogretmen, karsisinda buyuk biri varmis gibi dinliyordu:
- Bu sonuncusunu pek iyi anlayamadim, dedi.?
- Aciklayayim ogretmenim, dedi Erdi Cem. Simdi, cok zengin olmadigim
icin, ancak gunde bir simit parasi kadar yardim edebiliyorum. Bundan
fazlasini veremem. Allah, Cennet'i gucu kadar iyilik edene veriyor.
Simdi gucum bu olduguna gore Cennet'in fiyati birkac simit parasi
kadardir. Eger zengin olmadan olursem birkac simit parasiyla Cennet'e
girebilirim. Bundan daha karlı bir yatirim olur mu?
Nurhan Ogretmen'in gozleri dolmustu. Basini 'Evet' anlaminda sallarken Erdi Cem'i evine yolladi.
Sinifa geri donerken okulun bosaldigini fark etti. Esyalarini toplamak
icin masasina dondugunde Erdi Cem'in biraktigi parlarin masa ustunde
kaldigini fark etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paralari
eline aldi. Hicbir para ona bu kadar kiymetli gelmemisti. Sanki elinde
dunyanin en kiymetli incilerini, yakutlarini, elmaslarini tutuyordu.
Hatta bu paralar onlardan bile kiymetliydi. Oyle bu paralar, Bu bozuk
SIMIT paralari, Cenneti satin alabilecek paralardi. Sanki hic birakmak
istemeyen bir duygu ile simsIki kavradi bu bozuk simit paralarini.
Oturdugu yerden kalkamadi Nurhan Ogretmen. Icinin doldugunu, Tarif
edilemeyen duygulara boguldugunu hissetti. Birden bosalan saganak
yagmurlar gibi aglamaya basladi. Agladi Agladi.
Kendine geldiginde aksam olmustu. Yavas yavas siniftan cikip okuldan
ayrilirken bekci Sadik ' Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak,
Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak' diye Nurhan ogretmenin
sayikladigini duydu. Bekcinin hayretler icinde ' Ne dediniz hocam '
demesini bile duymayan Nurhan ogretmen bekcinin saskin bakislari
altinda aksamin alaca karanligina karisivermisti
