Sen git ama biraz umut kalsın…
uzaklaş benden, kır dök her seyi, içimdeki seni, içindeki beni ama biraz umut bırak…
Bir aralık kapı bırak, yaşamam için tek nedenimken böyle terk etme beni…
düsün…
sensiz yaşayabilir miyim..?
düşün, bensiz yasayabilir misin..?
düşün…
yaşarız diyorsan git, kapı orada ama diyorum ya kapıyı aralık bırak…
olurda ne bileyim geri dönmek istersen beni bu kapının arkasinda buLabiLecegini biL…istersen geri dönebileceğini bil…
ama bu kapıyı kapatırsan benim yeniden açacak gücümün olmadığını da anla…
savaşacak gücüm olmadığını bil senin için bile..
öyle paramparçayken her şey gidiyorsun ki, öyle büyük bir parçamı yanında götürüyorsun ki, toparlanmamın imkansız olduğunu bilerek, bundan önce yaşanan her şeyi silip atıp öyle anı gidiyorsun ki…
kal diyemiyorum, desem kalacaksın belki kimbiLir..
ama yapamiyorum…
bu sayfaya yüzlerce ‘’KAL’’ yazmak istiyorum ama yapamıyorum…
o yüzden git ama biraz umut kaLsin…
git ama geri dön…
git ama arkana bak bir kerecik..
beni nasıl parçaladığını gör öyle git…
senin çektigin acının bin katını sadece gitme fikrinle bana çektirdiğini anla öyle git…
elvedasiz bir ayrılık oLsun hoşça kal bile deme…
diyorum ya bari senden geriye bir umut kalsın bana…
beni benden al ve git…
pişman olma…
sadece bir ihtimal su kapıyı aralık bırak…
bu kadar agir sözLer söyLeme giderken…
geri dönüşü olmayan yollara sapmamıza neden olma…
Düşün…
ve gideceksen öyle git…
git ama biraz umut kalsın senden geriye…
ve bu kapının arkasında beklediğim her saat her gün ayak sesleri olacak kulağımda artık ayırt edebildiğim, beklediğim sensin.
ya umutta biterse…
uzaklaş benden, kır dök her seyi, içimdeki seni, içindeki beni ama biraz umut bırak…
Bir aralık kapı bırak, yaşamam için tek nedenimken böyle terk etme beni…
düsün…
sensiz yaşayabilir miyim..?
düşün, bensiz yasayabilir misin..?
düşün…
yaşarız diyorsan git, kapı orada ama diyorum ya kapıyı aralık bırak…
olurda ne bileyim geri dönmek istersen beni bu kapının arkasinda buLabiLecegini biL…istersen geri dönebileceğini bil…
ama bu kapıyı kapatırsan benim yeniden açacak gücümün olmadığını da anla…
savaşacak gücüm olmadığını bil senin için bile..
öyle paramparçayken her şey gidiyorsun ki, öyle büyük bir parçamı yanında götürüyorsun ki, toparlanmamın imkansız olduğunu bilerek, bundan önce yaşanan her şeyi silip atıp öyle anı gidiyorsun ki…
kal diyemiyorum, desem kalacaksın belki kimbiLir..
ama yapamiyorum…
bu sayfaya yüzlerce ‘’KAL’’ yazmak istiyorum ama yapamıyorum…
o yüzden git ama biraz umut kaLsin…
git ama geri dön…
git ama arkana bak bir kerecik..
beni nasıl parçaladığını gör öyle git…
senin çektigin acının bin katını sadece gitme fikrinle bana çektirdiğini anla öyle git…
elvedasiz bir ayrılık oLsun hoşça kal bile deme…
diyorum ya bari senden geriye bir umut kalsın bana…
beni benden al ve git…
pişman olma…
sadece bir ihtimal su kapıyı aralık bırak…
bu kadar agir sözLer söyLeme giderken…
geri dönüşü olmayan yollara sapmamıza neden olma…
Düşün…
ve gideceksen öyle git…
git ama biraz umut kalsın senden geriye…
ve bu kapının arkasında beklediğim her saat her gün ayak sesleri olacak kulağımda artık ayırt edebildiğim, beklediğim sensin.
ya umutta biterse…
